بعضی وقتا ﺗَﻪ ﺍُﺗُﻮﺑﻮﺱاون ﺻَﻨﺪَﻟﯽ ﺁﺧَﺮﮐِﻨﺎﺭِﺷﯿﺸﻪ
ﺑِﻬﺘَﺮﯾﻦﺟﺎﯼِﺩُﻧﯿﺎﺳﺖ
ﺑَﺮﺍﯼﺁﻧﮑﻪﺳَﺮَﺕﺭﺍﺑِﭽَﺴﺒﺎﻧﯽﺑﻪﺷﯿﺸﻪ
ﺯُﻝ ﺑِﺰَﻧﯽﺑﻪﯾِﮏﺟﺎﯼِﺩﻭﺭ
ﻭﻓِﮑﺮﮐُﻨﯽ
به اینکه اَگَْْرنباشی نه دِلی بَرایَت تنگ میشود
نه چشمی منتظرِدیدارت است نه کسی توروبه یاددارد
ﻓﮑﺮﮐﻨﯽ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮﺍﺗﯽ ﮐﻪ ﺁﺯﺍﺭَﺕ ﻣﯿﺪَﻫَﺪ
ﻭﯾﺎﺩَﺕ بِرَوَﺩ ﻣَﻘﺼَﺪَﺕ ﮐُﺠﺎﺳﺖ
ﺁﻩ ﺑِﮑِﺸﯽﺍﺯﯾﺎﺩﺁﻭَﺭﯼِ
ﺣِﻤﺎﻗَﺖﻫﺎﯼِﻋﺎﺷِﻘﺎﻧﻪ ﺍﺕ
ﺷﯿﺸﻪﺑُﺨﺎﺭ ﺑِﮕﯿﺮَﺩ
ﺗﻮﺑﺎﺍَﻧﮕُﺸﺖ ﺑِﻨِﻮﯾﺴﯽدوستم داشته باش
ﺩِﻟَﺖﺑِﮕﯿﺮَﺩﺍَﺯﺍَﺯ ﺗَﺼَﻮﺭِ غِیْرِمُمْکِنَش.
دیگرﭼِﺸﻤﻬﺎﯾَﺖﺭﺍﺑِﺒَﻨﺪﯼ
ﻮﺗﺎﺁﺧَﺮﯾﻦﺍﯾﺴﺘﮕﺎﻩﺩَﺭﺧُﻮﺩَﺕﮔِﺮﯾﻪکنی