شوقی، که چو گل دل شکفاند، عشق است

ذهنی، که رموز عشق داند، عشق است

مهری، که تو را از تو رهاند، عشق است

لطفی، که تو را بدو رساند، عشق است

نمی دانم که بودی یا چه بودی / ولی بی حرف قلبم را ربودی
نمی دانم که هستم یا چه هستم / ولی هر لحظه فکر تو هستم

یه نسیمى همه را بهم مى ریزد، کى دل سنگ تو را آه بهم مى ریزد
سنگ در برکه مى اندازم و مى پندارم با همین سنگ زدن ماه به هم مى ریزد
عشق برشانه هم چیدن چندین سنگ است، گاه مى ماندو ناگاه به هم مى ریزد
هرچه را عقل به یک عمر به دست آوردست، دل به یک لحظه کوتاه بهم مى ریزد